เอ้อระเหยเลยลอย
ลอยแล้วก็ลาลับ
เอ้อระเหยร่วงกลับ
กางพับและร่วงผลอย
ชีวิตก็เช่นนี้
หลายปีเสื่อมและถอย
ชีพเพียงแค่ล่องลอย
น้อยนิดอยู่เดียวดาย
พบจากใยค้นหา
พริบตาก็ละลาย
น้ำค้างหยิบกระจาย
อย่าหมายครอบยึดครอง
พอรักใช่เพียงเอก*
ชีพเสกทุกข์ทั้งผอง
สูญสว่างเรืองรอง
ทางสองกลับหนึ่งเดียว
เอ้อระเหยเฉยเฉย
ผ่านเลยแค่กลมเกลียว
สูรย์ส่องพระจันทร์เสี้ยว
คือเรียวใปใช่เอย
*รู้จักพอ มีความรักให้ ไม่คิดเป็นเอกในโลก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น