บูชาครูกลอน สุนทรภู่ 227 ปี สูติกาล

พระสุนทรโวหาร(ภู่) 26 มิถุนายน 2329 -2398

ศรีศรี วิเศษศิลป์           อักษรสิ้น มาร้อยเรียง

ไพเราะเสนาะเสียง               ประดิษฐ์เพียงบูชาครู

ประนมนิ้ว ประณตน้อม ประจงนอบ         ตั้งจิตชอบ ตั้งกายมั่น ตั้งใจรู้

ด้วยศรัทธา เพียรเพ่ง ใคร่ครวญอยู่                บูชาผู้ สร้างสรรค์ กลั่นความงาม

เก้านิราศ ห้านิทาน สามภาษิต              เสภาฮิต ติดใจ คนไถ่ถาม

บทละคร สี่เห่กล่อม น้อมติดตาม                  คมความคิด คุณค่า ควรคู่คน

คือผลงาน สานอักษร สุนทรภู่                      เจ็ดสิบปี สี่เจ้า เฝ้าฝึกฝน

มีรุ่งโรจน์ ร่วงโรย และอดทน                       ถึงผจญ ดีร้าย ไม่อาทร

“หนึ่งขอฝาก ปากคำ ทำหนังสือ            ให้สืบชื่อ ชั่วฟ้า สุธาสถาน

สุนทรา อาลักษณ์ เจ้าจักรวาล                     พระทรงสาร ศรีเศวต เกศกุญชร

อนึ่งมนุษย์ อุตริ ติต่างต่าง                           แล้วเอาอย่าง เทียบคำ ทำอักษร

ให้ฟั่นเฟือน เหมือนเราสาป ในกาพย์กลอน      ต่อโอนอ่อน ออกชื่อ จึงลือชา”(ก.)

ภู่ทะนง คงตน บนทางเปลี่ยว               ถึงคดเคี้ยว เดี่ยวโดด โลดแล่นหา

ประกาศตน บนอักษร ซ่อนธรรมมา                ทุกตำรา พาพบ สบสิ่งดี

 “อย่าฟังเปล่า เอาแต่กลอน สุนทรเพราะ จงพิเคราะห์ คำเลิศ ประเสริฐศรี

เอาเป็นแบบ สอนคน พ้นราคี                       กันบัดสี ติฉิน เขานินทา”(ข.)

อักษรชี้ ทางไทย ใจสรรเสริญ              ความเพียรเกิน จิตแกร่ง อักษรกล้า

วรรณกรรม อมตะ จึงมีมา                            ศิษย์ทั่วหน้า บูชา พระสุนทร(โวหาร)

ศรีศรี พิสุทธิ์ใส            จะใส่ใจ ในคำสอน

เพียรอ่านทุกบทกลอน          สุนทร(ภู่)ท่านนิรันดร์เอย

เก้านิราศ      นิราศเมืองแกลง นิราศพระบาท นิราศภูเขาทอง นิราศเมืองสุพรรณ นิราศวัดเจ้าฟ้า นิราศอิเหนา นิราศพระแท่นดงรัง นิราศพระประธม นิราศเมืองเพชรบุรี

ห้านิทาน       โคบุตร พระอภัยมณี พระไชยสุริยา ลักษณวงศ์ สิงหไกรภพ

สามภาษิต    สวัสดิรักษา เพลงยาวถวายโอวาท สุภาษิตสอนหญิง

เสภา(2)        ขุนช้างขุนแผน พระราชพงศาวดาร

บทละคร(1)   อภัยนุราช

สิ่เห่กล่อม     จับระบำ กากี พระอภัยมณี โคบุตร

(ก.) นิราศพระประธม

(ข.) สุภาษิตสอนหญิง